هدف نهایی آموزش ریاضی به دانش آموزان کمک به درک مطلب، کاربرد مهارت‌ها در عمل و یادآوری مفاهیم در آینده است. مطمئناً فایده‌ای ندارد اگر یک دانش آموز یک فرمول یا یک مفهوم ریاضی را تنها برای امتحان از بر کند، بی‌آنکه مفهوم اصلی آن را درک کرده باشد. هر معلمی دوست دارد مطمئن باشد که دانش‌آموزان مفهوم اصلی درس ریاضی را درک کرده‌اند بدون اینکه تنها و تنها درگیر حفظ کردن فرمول‌ها و راه حل‌ها شده باشند.

در این بخش، ۶ راهی را که معلمان برای کمک به درک ریاضی می توانند استفاده نمایند، توضیح داده می شود:

۵ دقیقه آغازی درس، می‌تواند شروع مؤثری برای کل طول کلاس باشد. یکی از بهترین روش‌های این است که معلم شروع به فهرست کردن آنچه در آن روز در کلاس مطرح خواهد شد نماید؛ به این ترتیب دانش‌آموزان می‌توانند خود را برای آنچه در پیش رو خواهند داشت آماده نمایند. قدم دوم آن است که معلم اهداف آموزشی یا سوالات مهم را در مورد مبحث درس طرح کند یا روی تخته بنویسد. به این ترتیب دانش‌آموزان می‌توانند اهداف درسی را متوجه شوند و پس از اتمام کلاس، میزان رسیدن به اهداف را بسنجند. در آخرین مرحله، معلم می‌تواند یک یا چند مسئله را برای دستگرمی یا ورود به مبحث درس مطرح نماید و با بحث و بررسی سوال و پاسخ‌های احتمالی، ذهن‌دانش آموزان را درگیر مبحث درسی نماید.

درس را به روش‌های مختلف معرفی کنید. استفاده از روش‌های تدریس مختلف و با ابزارهای ارائه متفاوت می‌تواند موضوع درسی را برای اکثر دانش‌آموزان قابل فهم نماید. برای مثال تنها کافی نیست که در مورد درس به صورت کلامی صحبت کنید، نشان دادن یک فیلم کوتاه، کشیدن یک تصویر روی تخته، استفاده از رنگ‌ها و اندازهای مختلف روی تخته، یا حتی طرح یک مثال نمادین می‌تواند، توجه دانش‌آموزانی با سبک‌های یادگیری متفاوت را نسبت به موضع درس جلب نماید.

در یک کلاس درس ایده‌آل، معلم قادر است یک مسئلۀ واحد را به شیوه‌های مختلف حل کند و دانش‌آموزان را تشویق می‌کند که هر یک راه حل‌های خلاقانه خود را برای حل مسئله امتحان کنند. هر چه راهبردهای مختلف و بیشتری برای نگاه کردن به یک مسئله و حل آن به ذهن دانش‌آموزان برسد، به همان میزان قابلیت آنها برای درک جوانب مختلف مسئله نیز افزایش می‌یابد به این ترتیب آنها درگیر حفظ کردن یک فرمول یا یک راه حل نمی‌شوند بلکه بالعکس سعی می‌کنند، برای هر مسئله، راه حل‌های مختلفی را بیازمایند.

البته باید بپذیریم که تشویق دانش‌آموزان به ساختن راه حل‌های مخصوص خودشان برای حل مسئله تا حدی نیز می‌تواند باعث ایجاد نگرانی و اضطراب در معلم‌ها باشد. ممکن است معلمان شرکت کنند که شاید دانش‌آموزان اشتباه کنند یا راه حل‌های نامناسبی را امتحان کنند یا از منطق نادرستی استفاده کنند. اما منافع توانمند کردن دانش‌آمزوان برای تجربه ساختن راه حل‌های فردی برای حل مسائل بسیار بیش از مضرات آن است. بنابراین اگر به عنوان یک معلم نمی‌توانید یا نمی‌خواهید همیشه از این روش استفاده کنید اما هر از گاهی استفاده از این روش، می‌تواند به احساس اعتماد‌به‌نفس و تسلط بر موضوع در دانش‌آموزان کمک کند.

هر معلمی به خوبی می‌داند یکی از مؤثرترین روش‌های برای یاد دادن یک مبحث درسی، نشان دادن کاربرد آن در عرصه عمل و در دنیای واقعی است. زمانی که دانش‌آموزان نحوه کاربرد یک مسئله را در جهان واقعی و در دنیای اطراف خود می‌بینند، با آن ارتباط برقرار کرده و کمتر دچار فراموشی می‌شوند. اما در یک کلاس ریاضی، پیدا کردن کاربرد مباحث درسی در دنیای واقعی و زندگی روزمره همیشه ساده نیست. بنابراین اگر نتوانستید مصادیقی را در دنیای واقعی بیابید دست‌کم می‌توانید کاربرد آن مفهوم ریاضی را در سایر مباحث ریاضی یا علمی نشان دهید. برای مثال اگر پیدا کردن مصداق عملی برای درس مشتق دشوار است، می‌توانید کاربرد آن را در درس انتگرال نشان دهید. به این ترتیب به دانش‌آموزان کمک می‌کنید ارتباطات بین مباحث درسی را در ذهن خود زنده و فعال نگه دارند.

در صورتی‌که یک معلم بخواهد از میزان یادگیری و درک مطلب دانش‌آموزان اطمینان حاصل کنید، یکی از بهترین روش‌ها، گوش دادن به نحوه استدلال آنها است. تنها کافی نیست که روش حل مسئله را به صورت نوشتاری و روی کاغذ ببینید اگر واقعا بخواهید که نحوه تفکر و مراحل رسیدن به پاسخ نهایی را آنچنان که دانش‌آموز تصور کرده و پیموده درک کنید، لازم است که دست کم دقایقی از وقت کلاس را به بحث و بررسی شفاهی در مورد نحوه حل مسائل اختصاص دهید. از دانش‌آموزان بخواهید روش حل مسئله را با صدای بلند برای همکلاسان خود توضیح دهند به این ترتیب نه‌تنها روش و طرز فکر آنها برای شما مشخص می‌شود بلکه دیگر دانش‌آموزان نیز می‌توانند با افکار و استدلال‌ها و راه حل‌های مختلف برای مسائل ریاضی رو‌به‌رو شوند و به یک یادگیری جمعی دست یابند.

هر کسی ممکن است در طول کلاس، ناگهان رشته کلام را از دست بدهد یا دچار حواسپرتی شود و بخشی از درس را متوجه نشود. بنابراین بهترین راه برای به پایان بردن ۷ دقیقه آخر کلاس، یک جمع‌بندی نهایی کوتاه از مطالب ارائه شده قبل از به صدا درآمدن زنگ تفریح است. می‌توانید از این چند دقیقه مهم و حساس برای یکی از این سه کار  استفاده کنید:

– یک خودارزیابی مختصر و سریع از میزان یادگیری مباحث درسی: دانش آموزان می‌توانند میزان یادگیری‌شان از مبحث درسی را از بین ۱ تا ۵ نمره‌گذاری کنند.

– مروز اهداف آغازین درس و یک معرفی کوتاه از آنچه در جلسه آینده مورد بحث قرار خواهد گرفت.

– مرور پیشاپیش تکلیف شب برای از بین بردن ابهامات یا سؤالات ممکن.

نویسنده: دکتر ماتیو بیرانوند (Matthew Beyranevand)

منبع: آی‌هوش